ELV Photo

ELV France SARL
10, rue Michel Servet
FR 59000 LILLE
Frankrijk
+31 10 31 39 952

ELV
Boterdiep 46
3077 AW Rotterdam
Nederland
+31 10 31 39 973

ELV +31 10 31 39 973

ELV

Woensdag 3 april 2019 had ik contact met Laura van de ELV over een keer meevaren op een spits. Dinsdag 9 april 2019 begint mijn avontuur op de spits Westropa als ik 's morgens een mailtje krijg van Janarie. Of ik het misschien leuk zou vinden om een keer mee te varen en wanneer ik eventueel beschikbaar zou zijn.

Na een paar mailtjes bleek ik per direct mee te kunnen! Huu ja dat wil ik wel, maar hoe dan?? Henny was die dag nog in Nederland en zou die avond terug aan boord gaan van het schip wat op dat moment zich al in Frankrijk bevond. Ze stond met een uurtje bij mij thuis voor de deur en kon ik meerijden. Heel snel heb ik een tas met kleren gepakt en wat spullen. Wel spannend hoor. Je stapt tenslotte toch bij een vreemde in de auto om vervolgens 4 uur samen mee naar Frankrijk te rijden. Gelukkig was Henny super aardig en konden we het prima vinden.

's Avonds in de schemering toen we al bijna bij het schip waren sprong er zomaar een hert voor de auto, gelukkig hebben we `m niet geraakt en bleef iedereen ongedeerd, na wat zoeken en wat bellen met Janarie kwamen we bij de Westropa aan. Het schip lag voor de eerste echte spitsen sluis in Frankrijk, wat een geluk het was nog een dubbele ook wat het nog specialer maakte.

Eenmaal aan boord werd ik verwelkomd door Janarie en Laska, een grote witte Hond. Na de eerste kennismaking, duik ik op tijd mijn bed in, want tenslotte zouden we de volgende dag om 6.45 uur de touwen los gooien, zodat we meteen om 7 uur de sluis in konden varen.

Janarie vraagt na een aantal uren of ik misschien een stukje wil varen, natuurlijk wil ik dat wel. Na een klein uurtje te hebben mogen sturen kwamen we weer een sluisje tegen, waarop Janarie aan mij vroeg of ik er misschien zelf in wilde varen?? Huu wat hoezo dan...ik heb nog nooit eerder met een schip gevaren hoor! Volgens Janarie had ik er echt gevoel voor en had hij er wel vertrouwen in, waarop ik toch heb besloten het die dag maar aan de profs over te laten.

Je kunt zien dat Janarie en Henny perfect op mekaar in gespeeld zijn. Een beetje naar rechts 4 cm vrij 3,2,1 ja hoor de kop is binnen, en we varen stapvoets de sluis in. Geweldig, wat een feestje. Het ziet er allemaal zo gemakkelijk uit.

Na zo`n 13 sluizen die dag is het inmiddels 19.30 uur. De sluizen schutten in Frankrijk van 7 uur tot 19.00 op de kleine kanalen, dus die dag kunnen we niet meer verder. Ondertussen heeft Henny het eten klaar gemaakt en praten we wat na.

frank1.jpg
frank6.jpg


De volgende dag mocht ik weer wat sturen en kwam de vraag of ik nu wel zelf wilde proberen een sluis in te varen. Na wat aarzelen zei ik natuurlijk ja, dat wil ik wel en ja dat kan ik wel dacht ik bij mezelf om wat moed te krijgen! Als Janarie er vertrouwen in heeft dan moet ik het natuurlijk nog wel even waarmaken.Ik nam wat gas terug en liet het schip rustig richting de sluis lopen..... Henny liep naar buiten en begon heel rustig wat aanwijzingen te geven, 20 cm naar rechts, 5,4,3,2,1... 10 cm naar links, 9 naar links, 8,5,4,2 ik begon wat tegen te sturen en ja hoor zonder maar ook iets te raken... DE KOP IS BINNEN! Heel trots natuurlijk, het is gelukt zonder het schip in elkaar te BEUKEN! Uiteraard stond Janarie standby, maar hij heeft het me echt zelfstandig laten doen.

Die dag heb ik het nog een aantal keer mogen proberen, en ja het ging boven verwachting goed! Ik had er gevoel voor volgens Janarie en Henny, uiteraard was ik zeer TROTS.

Na een aantal dagen had ik al een heleboel meegmaakt.
Ik ben bij Sebastian een Franse sluiswachter thuis geweest om te komen eten.
We zijn door een tunnel gevaren, ik heb zelf mogen varen, wat onderhoud gepleegd.
Met ijs 's morgens op het dek gestaan, rollen staal gelost in Contrisson.
We hebben ledig twee sluizen achteruit gevaren, de stuurhut afgebroken, leeg gevaren met regen onderweg richting onze laadplek vlak bij Reims.
Daar hebben we gerst geladen voor Leuven in Belgie.

frank3.jpg
frank5.jpg


Voor het laden komt Janarie met een peilstok aanzetten, een soort van hele grote duimstok. Tijd voor mij om ingewijd te worden in de geheimen van het laden. We doen een rondje langs alle zes de ijken, bakboord en stuurboord en noteren onze bevindingen. Dan is het rekenen geblazen. Eerst het gemiddelde uitrekenen van de metingen op de ijken ongeladen. Dan bepalen wat de maximale diepgang is voor de te varen reis. Dan de maximale inzinking op de ijken berekenen, via de gegevens van de meetbrief kan dan het maximaal te laden tonnage uitgerekend worden.

Janarie legt uit dat het de kunst is om net een paar centimeter voorover te liggen zodat je nooit jezelf klem vaart met je roer en schroef, wat best logisch is.

Als we weer gaan varen komen we wederom heel veel sluizen tegen, inmiddels heeft Henny voldoende vertrouwen in mijn kunnen en blijft ze ook lekker binnen en laat ze mij het zelfstandig doen. Wat mij uiteraard ook weer een goed gevoel geeft.

Helaas komt na 12 dagen mijn avontuur tot zijn einde en is het weer tijd om naar huis te gaan. Ik heb wederom het geluk dat ik met Henny mee kan rijden richting Nederland. Ze zet me in Breda af bij het NS station.

Nu volop bezig met mijn Aspirant schippers diploma via Edumar om binnenkort mezelf een spitsen schipper te mogen noemen.

Top reis!!

Volgende verslag >

 


Avis


OPTIMIST

OPTIMIST

TRACKING & TRACING

Tracking and Tracing
PLUS >
×

Tracking en Tracing




×

INFOS ADHÉRENTS