ELV

's Morgens word ik wakker aan boord van de Westropa. We liggen nog voor de kant in Marquion. Eerst kennis maken met de buren. Frans geeft mij een rondleiding op zijn schip, de Liane.

We zien dat de pousseur die voor ons moest laden wegvaart. We gaan 270 ton koolzaad laden voor Gent. Eenmaal vast gemaakt onder de laadpijp, horen we dat om half twee de controleur pas komt. Samen met Janarie maken we het schip alvast laadgereed en nemen de lege ijken op. Als de controleur arriveert kunnen we meteen beginnen met laden. Janarie vertelt in detail hoe we het schip gaan laden. Eenmaal vol hebben we wat meer werk omdat ik het niet echt super goed verdeeld heb. Best lastig nog die knopjes van de pijp. In het gangboord liggen een paar bulten koolzaad.

Als we geladen zijn vertrekt Janarie en ga ik het schip afspuiten. We varen naar sluis Don, waar we morgenochtend verder gaan. Half zeven schutten we door sluis Don. Vanaf sluis Lille ziet het er voor mij alweer bekend uit, omdat ik hier al eens eerder ben geweest. Best wel een saai stukje vaarwater. Na de hele dag te hebben gevaren, duik ik nog even de machinekamer in voor wat onderhoudsklusjes.

's Avonds maken we vast op een laad-los kaai met de kop bijna onder een brug. Niet wetende dat daar elke drie kwartier een trein overheen komt, bovendien is hier het vaarwater ook weer groter en varen er grote schepen die 's nachts wel door moeten, hebben we niet geweldig geslapen.

Volgende dag zitten we al snel aan sluis Evergem, waar Janarie mij wat werk bezorgt door de wrijfhoutjes eraf te varen in het gat van de middendeur.

Niet veel later varen we Gent in en nemen contact op met de Eurosilo. Ze zeggen voorlopig niet te gaan lossen, omdat de uitslag van de ladinganalyse en het bijbehorende papierwerk nog niet binnen is. (Die binnenvaart is ook zo snel...) Dus maken we samen met de Liane vast op de wachtpalen, waar overigens alleen kleine schepen goed vast kunnen maken. Tussen de eerste en laatste paal is maar een meter of 35. Je zal er met een groot schip komen, waar je alleen het voorschip kunt vastmaken. Gelukkig hebben wij hier geen last van.

Frans en Liane komen gezellig bij ons eten. Net als we zitten gaat de telefoon over, de silo. Wisten we natuurlijk wel hoe laat het was: 'schipper, over een uurtje gaan we er aan beginnen'. Dooreten dus.

Eenmaal onder de grijper vastgemaakt, kwamen ze met vijf man sterk een spits lossen, wat dan ook snel ging. In 1,5 uur waren we leeg en voeren weer naar de wachtpalen. Mijn idee was om de schuit nog even schoon te spuiten, maar Janarie en Henny vonden het daarvoor wel erg laat. Morgen weer een dag.

Als alles schoongespoten is varen we naar Sas van Gent waar de familie Kranenburg het volgende reisje afwacht, en vanwaar ik weer naar huis ga.