Reis 4: Maxilly sur Saone naar Joinville

Woensdag 21 januari 2015

Wat vooraf ging. Na eerdere reizen was ik in december weer eens opgestapt op de Veridis Quo. Het was een mooie reis met als hoogtepunt het afdalen van de Schelde vanaf Merelbeke. Wat een prachtige getijderivier! En wat een bochten. Onovertroffen vaargebied. Helaas is het verslag van deze reis in sluis Zennegat overboord gewaaid en verzwolgen door het kolkende water.

Overdroten begin ik aan een nieuwe bijdrage. Maar eerst nog even vertellen van mijn avonturen in Duitsland. Daar voer ik begin januari opnieuw tien dagen mee op het 73-meter schip Recte Spero. De route ging van Duisburg de Rijn op en via de Main naar Hanau. Daar laden en weer terug de Rijn af naar Duisburg. Vervolgens via de kanalen en de Elbe naar Hamburg. Ook een reis met hoogtepunten, waaronder verschillende prachtige sluizen, een politiecontrole midden op de Rijn, de Elbe en natuurlijk de aankomst im Hamburg.

Niets is echter zo leuk als de spitsenvaart en zo vond ik me vandaag in de trein naar midden-Frankrijk. Naar Dijon om precies te zijn. Met vertraging. Tijdens het overstappen in Roosendaal werd het station ontruimd. Er was gaslucht geroken. Enkelen rekenden op een aanslag van Jihadisten. Maar niets van dat alles. Iemand had een campinggasje laten vallen of zoiets. Dat maak je dan weer mee.

Het laatste stuk naar de l'Ombrage deed ik met de mij inmiddels bekende bus Dijon - Maxilly. Een klein uur rijden met kakelende Franse vrouwen, maar hij stopt zo onderhand wel op de sluis. Voor de geinteresseerde: bus vertrekt om 18.20 u vanaf de Place Wilson in Dijon. Busmaatschappij heet Transco.

Donderdag 22 januari 2015

Mooi schip die l'Ombrage: grote lichte woning, alle techniek vernieuwd, een V12 in de machinekamer, elektrische kopschroef. Plus een accupakket en omvormer die zelfs elektrische kacheltjes en de wasmachine aankan. De generator is hier meer voor de kopschroef en noodgevallen.

Het is frisjes en voor de komende dagen is nachtvorst en sneeuw voorspeld. Maar zover is het nog niet. Donker is het wel als we 's ochtends om tien voor zeven richting de eerste sluis van de dag varen.

Roeland is net als ik zijinstromer dus we hebben veel te bepraten. Net als ik ging hij het avontuur aan omdat hij helemaal was uitgekeken op zijn oude baan. Hij haalde via de ELV zijn vaardagen en ging daarna op voor zijn vaarbewijs in Frankrijk. Honderd vaardagen is daar genoeg. Vergelijk dat eens met de 3x 180 dagen die in Nederland nodig zijn.

Mijn ervaring op het voordek bewijst zich, want al in de middag sta ik de l'Ombrage af te stoppen. Lekker lichamelijk werk in een prachtig landschap. Ik herken al veel van de plekjes waar we langsvaren. Wat wil je ook, het is inmiddels de vierde keer dat ik hier vaar.

Vrijdag 23 januari

Behalve eerdergenoemde kwaliteiten heeft de l'Ombrage er nog een: een stuurautomaat die messcherp stuurt. Zo goed zelfs dat Roeland er zelf de sluizen mee invaart. Ik tel in het gangboord, want vanwege de ballast zien we vooruit alleen het dak van de voorroef. De gang zit er lekker in met meer dan 20 sluizen per dag.

Zaterdag 24 januari

In Nederland vriest het, glijden de auto's van de weg en houden de treinen er vanwege winterse condities traditiegetrouw spontaan mee op. De sluiswachter gisteren had rond het middaguur sneeuw voorspeld. Rond elf uur begint het inderdaad te sneeuwen in no time varen we door een prachtig wit landschap. Nadeel: de gangboorden worden glad en het is een een heel geglibber om naar het voordek te komen.

In het witte landschap zien we een vos lopen. Met zijn donkere vacht valt hij goed op. In fraaie lichte tred komt hij zelfs dichterbij als we langsvaren. Wat is dit toch een prachtig kanaal. Verderop op de kant gaat een miss op de foto. We zien het aan haar sjerp. Koud heeft ze het wel in haar korte jurkje met blote benen. Je moet er iets voor over hebben om mooi op de foto te komen.

We landen bij de sluis van Bologne. Het sluispersoneel wilde kennelijk naar huis op deze zaterdagavond, want al om tien voor zeven was het rode licht al gedoofd. Nou ja, morgen weer een dag.

Zondag 25 januari

De zondag begint vandaag om half negen met een ontbijtje in de roef. Met eitje! Het heeft gevroren en gangboord en voordek zijn glad. Als we eenmaal varen horen we de dunne ijsschotsen tegen de boeg breken. Prachtig geluid. Op de kant - kan het toepasselijker - een ijsvogeltje. Halverwege de morgen is de code oranje op het dek ingetrokken en doe ik maar eens een poging de Ombrage op zijn plaats te houden in de sluis. Naast het tellen bij de sluizen uiteraard. Lekker buiten werken.

Onderweg komen we twee spitsen tegen die met transformatoren op weg zijn naar Lyon. Loeizware dingen moeten dat zijn. De schepen hebben het ruim voor slechts eenderde vol. Maar aan de ijken is af te lezen dat ze toch 1.90 diep liggen. Mooi dat die dingen over water vervoerd worden. Gaat natuurlijk ook veel beter dan over de weg.

's Avonds leggen we aan voor de sluis van Joinville. Ik heb daar een pizzeria ontdekt. Met Roeland genieten we daar van de pizza's die recht uit de houtoven komen. Ook wel lekker om even van het schip af te zijn.

Maandag 26 januari

Vandaag stap ik af en ga ik met bus en trein weer op weg naar huis.