Panheel - Guignicourt

In februari heb ik met Rens Blessing kennis gemaakt. Hij lag toen met zijn Veridis Quo in 's-Hertogenbosch.In april 2016 begon mijn stage en ben ik naar de Veridis Quo in Panheel gegaan. Helaas had Rens Blessing nog geen reis. We hebben het ruim geschuurd en in de verf gezet.

Na een tijdje kreeg Rens Blessing een reis. De touwen los en varen! Op weg naar Vlissingen gingen we de Maas af vervolgens de Volkerak en de Kreekrak sluizen. Vervolgens zijn we via Veere door het Kanaal door Walcheren gevaren. Eenmaal in Vlissingen hebben we cellulose geladen voor Guignicourt. Dat ligt in Noord-Frankrijk in de buurt van Reims. Via Terneuzen zijn we naar Menen gevaren.

Vervolgens de volgende dag richting het begin van het kanaal St. Quentin gevaren, daar zijn we rond middennacht aangekomen. De volgende dag begonnen we gewoon zoals bijna elke spits om 7 uur met varen.

Verderop heb je nog de tunnel Riqueval. In die tunnel wordt je voortgetrokken door een elektrische kettingboot, die vertrekt om 11 uur 's ochtends en 5 uur 's avonds. We hadden net de boot van 5 uur gemist. Dus de volgende ochtend vertrokken we met de boot van 11 uur om door de tunnel te varen. Na de berg op te zijn gevaren ging het nu weer bergaf, dat wil dus zeggen dat de sluizen vanaf hier omlaag schutten.

Een paar dagen verderop zijn we aangekomen in Berry-au-bac, dat zouden de laatste kilometers zijn richting Guignicourt. We hadden de 2e schutting. Er lag helaas een steen tussen de sluisdeuren in dus het duurde even iets langer dan normaal. De VNF was er ondertussen al bij met een duiker. Na een tijdje hebben ze de sluis vrij gemaakt en konden we schutten. Na een paar stokbroden te hebben gehaald zijn we weer op pad gegaan naar de losbestemming Guignicourt. Daar hebben we de cellulose gelost en dat was gelijk voor mij het einde van de eerste reis op een spits voor mij.