ELV

Woensdag 29/08/2012 (2)

Tijdens het varen moesten we afbreken om door lage bruggen te kunnen varen, dat houdt in: het dak van de stuurhut er af halen, alle ramen er af halen of naar beneden doen, rubberboot leeg laten lopen, achtermast plat leggen, schotel er af halen, bedrading hier en daar loskoppelen, voormast loshalen en verplaatsen, vlag er af, fietsen plat op de luiken leggen en dan zijn er vast nog dingen die ik vergeet. Kortom een hele klus, o ja ik vergeet dat we ook nog wat ballast in het ruim moesten zetten. We konden nu net onder de lage bruggen door met onze cabrio spits. Aan het eind van de dag hebben we de stuurhut er weer op gezet zodat het binnen wat warmer bleef en de stuurhut droog.

Donderdag 30/08/2012

Nog ongeveer 14 sluisjes of 20 km tot Vendhuile. De stuurhut er af gehaald en losgegooid om te vertrekken naar de laadplek. Ik heb nog een stukje mogen varen, het varen was weer totaal anders met de ballast in het ruim. Het schip voer sneller en reageerde heel anders op het roer. In de bochten helde het schip een beetje over door de ballast en ik moest iets eerder insturen bij een bocht.

Bij sluis Crevecoeur riep Thijs mij, ik mocht hier in het sluiswachtershokje kijken. Dit was een soort controle post met beelden van camera's en vanuit deze plek kon je ongeveer 20 sluizen bedienen, zien in welk pand welk schip is, zien welke sluizen kapot zijn en nog veel meer. Ook waren er computers aanwezig. Met een van deze computers kon je afstandsbedieningen in een bakje bij een van de sluizen laten vallen. Deze kun je dan pakken als schipper en dan kun je de sluizen erna met deze afstandsbediening bedienen als de sluis niet kapot is. Bij de laatste sluis kun je deze afstandsbediening dan weer afgeven.

De middag was nog maar net begonnen en we waren alweer in Vendhuile. Helaas kunnen we nog niet laden, er zijn namelijk nog schepen voor ons en daarbij moet er een controleur komen die pas maandag hier kan zijn. Om de middag toch nog maar nuttig te maken heb ik het voorste ruim uitgeveegd en het achterste ruim schoongespoten. De ruimen waren erna rijstvrij en klaar voor de tarwe!

Vrijdag 31/08/2012

Na een ontbijtje hebben Thijs en ik de bovenste plaat van het ankerlier er af gehaald om er een pakking van rubber voor te maken tegen de roest die er tussen ontstond. Eerst hebben we de plaat ontroest en er aan de onderkant een laagje verf op gedaan. Toen hebben we de rubberen pakking op maat gemaakt, er tussen gelegd en alles weer netjes vast gezet. Met de vetspuit hebben we alle bewegende delen gesmeerd. In een van de hendels zat een busje die een beetje aan het roesten was, deze wilde we er even uithalen om er een nieuwe in te zetten. We sloegen er verschillende spijkers op krom, meerdere boortjes braken, schroeven braken kortom een lastig klusje. Uiteindelijk hebben we er maar een rvs staafje in getikt en hebben de uiteinden dicht gelast. Het ankerlier hebben we schoon achtergelaten waarna we zijn gaan fietsen naar tunnel de Riqueval.

De 'rame' is de ruim honderd jaar oude tractie sleepboot van deze tunnel, hij trekt zichzelf voorruit aan een ketting die op de bodem ligt. Deze sleepboot werkt op stroom die hij van draden die in de lucht hangen krijgt, een soort Trolleybus op het water dus. Als je door tunnel de Riqueval wilt moet je eerst op de rame wachten die je door heel de tunnel sleept samen met andere schepen. De snelheid kan oplopen tot wel 2.5 km/u.

Zaterdag 01/09/2012

In de spitsenvaart wordt natuurlijk ook in het weekend gewerkt dus ben ik weer verder gegaan met het ankerlier. Ik ben begonnen met een paar onderdelen er van los te halen zodat ik beter bij al die lastige hoekjes kon komen met het schuurpapier. Heel de lier is geschuurd samen met de los gehaalde onderdelen. Deze losse onderdelen heb ik na het schuren in de primer gezet. De slinger was bij het draaiende handvat geroest. Thijs heeft het deel er af geslepen en er een andere van rvs opgelast zodat ik de slinger ook meteen in de primer kon zetten. De buitenste randen waar de pakking zit heb ik alvast dicht geschilderd. In de loop van de dag zijn er nog drie spitsen in de haven bijgekomen, het wordt dus een drukke maandag in het rustige Frankrijk.

Zondag 02/09/2012

Het ankerlier stond nog niet in de primer dus ben ik daar maar mee begonnen. Alle plekjes denk je dan gehad te hebben en natuurlijk kom je er dan pas achter dat er nog wat roest in een nauwelijks zichtbaar hoekje zit. Uiteindelijk had ik wel alles in de primer en heb ik de losse onderdelen nog een extra laagje gegeven zodat het wat beter dekt.

Thijs had mij verteld dat er in de buurt van tunnel de Riqueval nog een oudere tunnel was voor scheepsvaart, maar deze was nooit afgemaakt. Ik ben dus heel nieuwsgierig op zoek gegaan na wat research op google maps. Niets gevonden en toen ik terug was bleek dat ik er vlakbij geweest moet zijn, bij dat hele kleine slootje waarvan ik dacht dat het dat nooit kon zijn. Even later ben ik samen met Thijs en de schipper van de Nova Cura, die ook wel nieuwsgierig waren, gaan kijken. En inderdaad er zat een klein tunneltje, maar veel te klein voor schepen. Terug aan boord kwamen we er via internet achter dat het een andere was, 4 a 5 kilometer verder.

Maandag 03/09/2012

Het laden kon al vroeg beginnen, dit keer konden we met een laadpijp laden in plaats van vrachtwagens zoals in Le Pontet. De ontvanger wil zeker zijn van een goede en niet besmette lading tarwe, daarom was er een controleur aanwezig. Deze controleur checkte de hygiëne van het ruim, noteerde de vier vorige ladingen, en algemene gegevens zoals de naam van het schip, naam van de schipper, aantal laadruimen e.d.

Alles wat de controleur checkte noteerde hij op het LCI of Load Compartment Inspection report, zowel de schipper als de ontvanger krijgt hier een exemplaar van. Voordat het laden begon ben ik gaan ijken. Op een of andere manier kwam ik niet goed uit met de lege ijken, inmiddels was het laden al begonnen. Gelukkig was er een aardige schipper van de Nova Cura met een leeg schip. Aan boord bij hem kon ik opnieuw ijken. Daar verliep het ijken wel goed en zo hoefde hij dat zelf niet meer te doen. Tijdens het laden neemt de controleur om de zoveel tijd een monster van de lading, zodat hij kan kijken of de kwaliteit van de gehele lading goed is.

Nadat er 275 ton tarwe geladen was, dachten we meteen te kunnen vertrekken. Helaas bleek het stuurwerk niet goed te werken en gingen een aantal alarmen af. We hadden al losgegooid, dus toen heeft Thijs het schip met het noodstuurwerk weer tegen de wal gelegd. Thijs keek in de machinekamer en vond al snel het probleem; een relais dat niet goed werkte. Het stuurwerk ging na een paar keer aan en uit zetten toch weer aan. Na een telefoontje waren we iets wijzer en werd ons verteld, dat we gewoon door konden varen mits we het stuurwerk niet uitzetten. Een andere optie was het relais er uit halen en even schoonmaken. Wanneer we dan weer in Nederland zijn kunnen we een nieuwe aanschaffen en monteren. Met dit in ons achterhoofd zijn we vertrokken vanuit Vendhuile, helemaal niet denkend aan de fietsen die nog op de wal stonden. Bijna waren we de haven uit... O ja, de fietsen! Snel de fietsen gehaald en weer verder.

Onderweg mocht ik de aangifte van lading invullen, dat is een stuk papier geschreven in gebrekkig Nederlands van de VNF waar je gegevens moet op invullen zoals: je ladingsoort, naam schip, hoeveel ton je geladen hebt, waar je naar toe gaat en dergelijke. Aan de hand van deze gegevens wordt bepaald hoeveel je moet betalen voor de vaarrechten.

Dinsdag 04/09/2012

Met een hoop mist en weinig zicht zijn we vertrokken. De radar hadden we maar aangezet, toch wel makkelijk zo'n radar. Ik mocht nog een eindje varen met de radar erbij en heb het een en ander geleerd over radars. Zo zei Thijs tegen mij: 'kijk daar eens, die twee vissersbootjes.' En inderdaad op de radar zag ik twee gele vlekken, die op twee brede scheepjes leken, maar als ik naar buiten keek zag ik niets. Ik snapte er niets van, maar de oorzaak waren de kabels van de hoogspanningsmasten boven het water.

Het ankerlier heb ik op de plekjes, waar al primer zat, nog een keer licht opgeschuurd, zodat het binnenkort geverfd kan worden. Thijs had bij het bunkerstation tijdens het bunkeren een 12 strengs stukje touw gekocht ter vervanging van het oude gerafelde stukje touw, wat aan de puts zit. Ik was in de avond maar begonnen om er een lus in te splitsen, dit was nog een hele klus! De helft van de splits heb ik er in gekregen, daarna kon ik me niet meer goed concentreren en besloot ik de rest maar morgen te doen. We hebben wat langer doorgevaren vandaag, zodat we zeker op tijd in Weert aankomen. In Oudenaarde zijn we uiteindelijk gaan liggen vlak voor de sluis.

Woensdag 05/09/2012

De splits van gisteren was nog maar voor de helft af, dus ben ik hem maar eens af gaan maken. De splits was af, mooi dacht ik. Annemarie zei: 'Dat is mooi dan kun je er ook nog zo'n mooi bolletje aan het uiteinde in maken.' Thijs vertelde, dat dit niet zo lastig was en dat hij dit al eerder had gedaan. Hij is zelf begonnen er een bolletje in te maken, wat eerst niet lukte. Ik dacht het natuurlijk wel even te doen, maar had ook geen succes. Heel de middag en een deel van de avond is het uiteinde van het stukje touw achter elkaar in en uit elkaar gehaald, maar steeds was het bolletje niet rond genoeg, te slap, of te stomp. In de avond kreeg ik er toch een bolletje in, wel een beetje los. Thijs was denk ik toch niet tevreden; heeft hem toen weer uit elkaar gehaald en heeft er wel een strak bolletje in gekregen!

Tijdens het varen liet Thijs mij een stukje op de radar varen. Hij had het zicht naar voren voor mij belemmerd met een handdoek. Nu kon ik enkel via de radar zien wat ik deed. Er zijn toch nog wel lastige dingen, waarop je moet letten bij het radar varen, zoals hoogspanningsmasten. Het liefst vaar ik toch met zicht.

Bij een van de sluizen zijn Thijs en ik naar binnen gegaan in het sluiswachtershuisje om onze route te wijzigen. Als je in Vlaanderen vaart moet je namelijk aangeven vanaf de eerste sluis, wat je route is. Aan de hand van de route kijken ze naar hoeveel kilometer de route is en afhankelijk van hoeveel ton je meeneemt betaal je vaarrechten. De route was gewijzigd, we moesten een paar euro bijbetalen, omdat deze route 28 kilometer langer zou zijn, wat Thijs vreemd vond...

Donderdag 06/09/2012

Vanaf Olen zijn we vandaag naar Weert gevaren. Onderweg heb ik een heel eind mogen varen richting Weert. In de middag heb ik mijn ouders gebeld, zodat zij mij kunnen afhalen vanavond. Thijs kwam er onderweg achter, dat de bijbetaling van gisteren niet terecht was. Bij 1 van de laatste sluizen heeft hij dit even aangegeven. Het terugvragen van het geld bleek nog niet zo eenvoudig, omdat je hiervoor extra formulieren moet invullen. En dit allemaal voor een heel klein bedrag.

In Weert was niemand meer te bekennen bij de los plaats. We hebben er met lekker weer op het voordek gegeten. Mijn ouders kwamen vlak na het eten aan samen met mijn broertjes. Ik heb hen heel het schip laten zien waarna we binnen iets zijn gaan drinken. Ik heb het deze weken erg naar mijn zin gehad aan boord bij de Picaro, maar even vrij is ook wel fijn!

Volgende reis >